Logos Multilingual Portal

Select Language



Karl Heinrich Marx (1818-1883)
He was born in Trier, Germany, in 1818. He studied law in Bonn and Berlin, but he was especially interested in history and philosophy, in particular in relation to Hegel and Feuerbach. For a while he was the editor of a magazine of radical tendencies, the "Rheinische Zeitung". After its closure, he moved to Paris (1843), where he became a communist and a revolutionary, and then to Brussels (1845). In the meantime, in 1843 Marx married Jenny von Westphalen.
In collaboration with Engels, whom he had met in Paris in 1844, in 1848 he finished writing The Communist Manifesto, in which they attacked the state as a means of oppression. He was expelled from Brussels, so he settled in London, where he studied economy and wrote the first volume of his main work, Das Kapital (1867, two further volumes were added in 1884 and in 1894). He was one of the most important participant in the First International, from 1864 until its end in 1872. The last decade of his life was characterized by many health problems. He is buried in Highgate Cemetery, in London.
Marx is one of the most important socialist thinkers to emerge in 19th century. His ultimate concern was with human freedom and capitalism he considered as being the greatest enemy to this freedom. He is also known for his materialistic view of history.
One of Marx' most often quoted assertion is that "religion is the opium of the people."


links:
 - The Marx and Engels Internet Archive

al comunîSum l é l’unitè eSenzièl dl òmen cån la natûra, la vaira resureziån dla natûra, al naturalîSum cunpé dl òmen e l umanêSum cunpé dla natûra
al lébber Svilópp d ognón l é la cundiziån pr al lébber Svilópp ed tótta la Zänt
an é brîSa la cusiänza ch’la rêgola la vétta, mo l’é la vétta ch’la rêgola la cusiänza
con manc che t mâgn, t bavv, t cånper di lîber, t vè a teâter, a balèr e al’ustarî, con manc che t päns, t fè al amåur, t fè däl teorî, däl poeSî, etz., con pió che t arsprèmi, con pió ch’al cràss al tô teSôr, che né i tarû né la pållver i pôlen cunsumèr, al tô magàtt. Con manc che té t î, con manc che té t realéZZ la tô vétta, con pió che té t è; con pió che la tô vétta aglienè l’é granda, con pió che t métt insàmm dal tô èser estragnè
fén dala sô nasiån, äl banc grandi, decurè con una móccia ed téttol naziunèl, äli én såul däl sozietè ed speculadûr privè ch\'äl s métten ed banda dai guêren...
i bajûc, pòst che i én bón ed cunprèr incôsa, d aguantèr tótta la rôba, i én, siché dånca, al quèl ed pusès pió inpurtànt. Al fât che quasst i al san dapartótt al fà guintèr i bajûc cme un pedretêren
i comunéssta i pôlen ardûSer äl såu teorî in cla propôsta che qué: fôra i padrón
i filòSof i an såul interpretè al månnd int na manîra difaränta; adès però biSåggna canbièrel
i nûster burghîS, vésst ch’i n s cuntänten brîSa d avair a dispuSiziån äl mujêr e äl fiôli di proletèri, sänza dscårrer di caSén ufizièl, i s divartéssen da mât a inturtères la mujêr ón cån cl èter
i quî ch’i i stan d intåuren i fan l òmen, brîsa manc ed quant l òmen as fâga i quî ch’i i stan d intåuren
in teorî al dSvèri stra un fachén e un filôSof l é pió cén dal dSvèri stra un mastén e un levriêr. L’é stè la diviSiån dal lavurîr ch’là scavè un sfundariån stra l ón e cl èter
l operèri al dvänta una mêrce a bån marchè con pió che ló al prudûS däl marcanzî
l operèri, con pió ch’al prodûS dla ricazza, con pió ch’al guänta puvràtt
la mercanzî, lé par lé, la pèr un quèl da gnìnta, ch\'as risôlv da par ló. I stûdi ch\'avän fât, invêzi, i dîSen ch\'lé un lavurîr cunplichè dimónndi, con däl finazz filoSòfic e däl furbè da prît
la pió pèrt di sóddit i s cràdden d èser acsé parché al rà l é al Rà, i n arîven brîSa d åura a capîr che, invêzi, l é al rà ch’l é Rà pr al fât che låur i én di sóddit
la Svalutaziån dal månnd dla Zänt la crass tott’ónna con la valoriZaziån dal månnd di quî
la viulänza l’é la levatrîz ed tótti äl vèci sozietè praggni d na nôva sozietè
l’ideologî ch’la cmanda l’é sänper stè l’ideologî dla clâs ch’la cmanda
mudèl ed bazurlunîSia – I quatrén i cànbien la fedeltè in infedeltè, l amåur in ôdi, l ôdi in amåur, la virtó in vézzi, al vézzi in virtó, al sêruv in padrån, al padrån in sêruv, la bazurlunîSia in inteligiänza, l’inteligiänza in bazurlunîSia
quand ai é dla crîSi ai scôpia un’epidemî sozièl che, una vôlta, t l’aréss ciamè un cåntrasäns: l’epidemî dla såuraproduziån
tótta la stôria dl’indósstria mudêrna l’a t fà vàdder che al capitèl, se inción a i métt un frêno, al lavåura sänza scróppel e sänza miSericôrdia par fèr andèr Zå a cufétt tótta la clâs operèria int la dSdétta pió fånnda
tótti äl vôlt ch’as tâca una discusiån in vatta a una zêrta libartè, l’é prôpi la libartè ch’l\'é in discusiån
un scritåur l é produtîv brîSa par vî däl såu idéi, mo par la miSûra che al sô editåur al dvänta un sgnåuri